Kazım SAĞLAM

(31 Ağustos 2018, Cuma)

اُدْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ﴿١٢٥

“Rabbinin yoluna hikmetle ve güzel öğütle davet et. Onlarla en güzel şekilde mücadele et. Muhakkak ki senin Rabbin, O'nun yolundan sapanları (dalâlete düşenleri) ve hidayete erenleri bilir.” (Nahl, 125)

Davet, Allah yoluna yapılan bir çağrıdır. Davetçinin şahsına ve milletine yapılan bir çağrı değildir. Davetçinin, bu çağrı ile Allah’a karşı görevini yapmaktan öte bir kazancı yoktur. Onun sözkonusu edilebilecek bir üstünlüğü yoktur. Ne dava üzerinde ne de kendisi aracılığı ile doğru yola gelenler üzerinde bir üstünlüğü yoktur. Bunların ötesindeki mükâfatını vermek ise Allah’a aittir.

^{(17 Ağustos 2018, Cuma)}

Bugünkü Matbuatımız Şahıslardan Korkan, Hadiseleri Olduğu Gibi Değil İstenildiği Gibi Gösteren Bir Garibedir.

Gün geçmez ki gazetelerimizde bir ziyafeti bir baloyu bildiren havadisin sonunda “kibar zevatın bulunduğu bu balo …mümtaz zevatın iştirak ettiği bu balo ..” satırlarını görmeyelim…

2-6-34 tarihli cumhuriyete bakınız orada at müsabakalarını size bildiren yazı şöyle başlar: “Kibar ve mümtaz bir seyirci kütlesi karşısında…” demek ki kibar olmayan, mümtaz olmayan bir seyirci, kütlesi daha var?. Bu memlekette kibar sınıfı, mümtaz sınıfı nasıl bir zümre olabilir?..

Acaba bu memleketin kibar ve mümtaz sınıfı Beyoğlu susinekleri midir? %75 ahalisi köylü olan bu memleketin mümtaz ve kibar sınıfı, hangi sınıftır?.Bu kibar ve mümtazsınıf, yarısından çoğu fakir olan Türk milletinin içinden mi doğuyor?

(10 Ağustos 2018, Cuma)

Milli Türk Talebe Birliği; “Namık Kemal, Ziya Gökalp” anma toplantısı düzenlemiş, toplantıya davet edilen Abdülhak Hamit ve Sami Paşazade Sezai hastalıkları dolayısıyla katılamamışlar. Birer mektup yollamışlar bu mektuplar salonda okunmuş. Abdülhak Hamid’in mektubu şöyledir;

“Hamit Bey'in mektubu "Edebiyatta benim son üstadım Kemal’dir” cümleleriyle başlıyor ve:

"Ondan evvel Recai Zade Ekrem’i ve daha evvel de Şinasi’yi zikredebilirim. Kemal’in şöhret-i kalemiyesine muttali olduğum zaman on altı yaşında idim. O, yirmi sekiz yaşında idi. O. İstanbul’dan Avrupa’ya firar ediyordu, ben Tahran'dan İstanbul’a avdet ediyordum. Bu tarihten birçok seneler geçtikten sonra Recai Zadenin himmetiyle aramızda muhabere açılmıştı.

(4 Ağustos 2018, Cumartesi)

Milletlerin, ülkelerin karşı karşıya kaldığı sıkıntılar, çok fazla değişmiyor. Bize çok farklı ve ilintisiz, alakasız gibi görünen problemler; asılla ilgili değil, dünyanın durumalışı ile ilgili, dönemsel farklılıklardır. Yoksa işin özü değişmiyor. Tarih sizi bir yere konumlandırmış, bir coğrafyaya yerleşmişsiniz kader gereği, oranın problemlerini zamanın ruhuna uygun olumlu veya olumsuz yaşıyorsunuz.

Türkiye diye bir coğrafyada yaşıyor olmak bu topraklarda yaşayanların hayatlarına etki ediyor. Devletin gücüne göre bazen lehimize bazen aleyhimize oluyor. 1933 yılında Millî Türk Talebe Birliğinin çıkardığı “BİRLİK” gazetesi, o günkü problemlerin bir kısmını dile getirmiş, ben de size aktararak bir kıyas yapmanızı istedim. O gün ile bugün arasındaki bağlantıyı kendiniz kurunuz. Yazı üzerinden benim nerede durduğumu sakın anlamaya kalkışmayın. O gün ile bugün arasında bağlantıyı kuramayanlar, bu yazıyı okumasın.